1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü Tüm Emekçilere Kutlu Olsun

Türkiye'de 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü, emekçilerin haklarını ve taleplerini dile getirdiği, birlik ve dayanışma ruhunu pekiştirdiği önemli bir gündür. Ancak bu anlamlı gün, Türkiye'deki emek sömürüsü gerçeğiyle birlikte düşünüldüğünde ayrı bir önem kazanmaktadır. Türkiye'de emek sömürüsü, düşük ücretler, uzun çalışma saatleri, güvencesiz çalışma koşulları, sendikalaşma önündeki engeller, sarı sendikalar ve iş sağlığı güvenliği eksiklikleri gibi çeşitli biçimlerde kendini göstermektedir. Özellikle kayıt dışı ekonomi ve taşeronlaşma gibi uygulamalar, emekçilerin haklarını gasp eden ve onları daha da savunmasız bırakan mekanizmalar olarak öne çıkmaktadır. Ülkemizde çalışma hayatı, uzun yıllardır düşük ücretler, güvencesizlik, sendikasızlaştırma ve iş cinayetleri ile anılmaktadır. Asgari ücretin açlık sınırının bile altında kaldığı dönemler, taşeron işçiliğinin yaygınlaşması, kayıt dışı istihdam ve işçi sağlığına gereken önemin verilmemesi, sistemin temel dinamiklerinin emek sömürüsüne dayandığını göstermektedir. Kapitalist düzenin Türkiye’ye yansıması, üretimin en ağır yükünü taşıyan işçilerin, emeğinin karşılığını alamaması ile kendini göstermektedir. Bu sistemde işçi; maliyet, yük ya da rakamsal bir veri olarak görülmekte, emeği ise metalaştırılmaktadır. Özellikle inşaat, tekstil, tarım ve madencilik gibi sektörlerde çalışan milyonlarca emekçi, uzun saatler boyunca düşük ücretlerle, çoğu zaman sosyal güvenceden yoksun biçimde çalıştırılmaktadır.   1 Mayıs, işte bu sömürü düzenine karşı bir duruş sergilemek, emekçilerin yaşadığı sorunlara dikkat çekmek ve daha adil çalışma koşulları talep etmek için önemli bir platform sunar. Emekçiler, bu günde alanlara çıkarak seslerini duyurmakta, dayanışmalarını güçlendirmekte ve ortak mücadelelerini yükseltmektedir. Türkiye'de 1 Mayıs'ın tarihine bakıldığında, bu günün her zaman emek mücadelesinin önemli bir parçası olduğu görülür. Yasaklamalara, engellemelere ve hatta acı olaylara rağmen emekçiler, 1 Mayıs'ı kutlamaktan ve haklarını aramaktan vazgeçmemiştir. 2009 yılında resmi tatil ilan edilmesiyle birlikte 1 Mayıs, emek ve dayanışma günü olarak daha geniş kitleler tarafından sahiplenilmiş ve kutlanmaya başlanmıştır. Tüm bu olumsuz tabloya rağmen 1 Mayıs, hâlâ umudu, dayanışmayı ve değişim talebini simgeler. İşçilerin sendikal örgütlenmesi, hak taleplerini birlikte dile getirmesi, emeğin değerinin yeniden hatırlatılması açısından bu gün, büyük bir öneme sahiptir. Dayanışma yalnızca aynı fabrikada çalışanların değil; beyaz yakalılardan mavi yakalılara, güvenceli işçilerden mevsimlik tarım işçilerine kadar tüm emekçilerin ortak zemini olmalıdır. Çünkü emek sömürüsüne karşı verilecek mücadele, ancak sınıf dayanışması ile başarıya ulaşabilir. Türkiye’de emek sömürüsünün sona ermesi, yalnızca yasaların değil; toplumun, sendikaların ve her bireyin bu düzene karşı sesini yükseltmesiyle mümkündür. 1 Mayıs, sadece geçmişte kazanılmış hakların kutlandığı bir gün değil; yeni mücadelelerin çağrısıdır. Gerçek bir emek ve dayanışma günü, emeğin sömürülmediği bir düzen kurulduğunda anlamını tam olarak bulacaktır.